ขอตอบคำถามแบบคร่าวๆนะครับ เพราะข้อเท็จจริงมีเท่านี้

การมอบเงินค่าเลี้ยงดูบุตรให้แก่ผู้เป็นแม่ ถ้าไม่ทำหลักฐานไว้เป็นหนังสือ ก็จะพิสูจน์ยากนะครับ แต่หากบุตรทราบถึงเรื่องนี้อาจจะให้บุตรเป็นพยานในศาลได้ ว่ามีการส่งมอบเงินค่าเลี้ยงดูบุตรไว้ให้แก่แม่แล้ว กรณีนี้ใช้ได้หากถูกฟ้องเรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรครับ

ส่วนการฟ้องคดีนั้นแยกเป็นประเด็นได้ 2 ประเด็นครับ

กรณีแรก คือ ตั้งเรื่องฟ้องเรียกคืนเงินที่ส่งมอบให้แก่แม่ไปในฐานที่เป็นเงินค่าเลี้ยงดูบุตร ซึ่งหากแม่นำไปใช้หมด ผู้เป็นพ่ออาจใช้สิทธิเรียกคืนได้ครับ เรื่องวิธีการตั้งเรื่องฟ้องคดี คงต้องปรึกษาทนายความแบบจริงจังครับ (และอาจมีค่าใช้จ่าย)

กรณีที่สอง คือประเด็นเรื่องการจำนองที่ดินที่มีชื่อบุตร (อายุ 18 ปี) นั้น ผมเห็นว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ครับ เพราะว่าเจ้าพนักงานที่ดินคงต้องขอหลักฐานคำสั่งศาลในการจดทะเบียนจำนอง เนื่องจากนิติกรรมจำนองที่ดิน ผู้เยาว์ไม่อาจทำได้โดยไม่มีคำสั่งศาลครับ คงเป็นการนำโฉนดไปวางเป็นประกันหนี้เงินกู้มากกว่า ซึ่งน่าจะต้องตั้งประเด็นไปในเรื่องของการฟ้องเรียกคืนโฉนดที่ดินครับ เว้นแต่มีการขออนุญาตจากศาลโดยชอบแล้ว การจำนองก็ย่อมชอบด้วยกฎหมายครับ การฟ้องเพิกถอนสัญญาจำนองที่ชอบแล้วย่อมกระทำไม่ได้ครับ