ไม่สามารถถอนได้แน่นอนครับ เพราะอย่างไงธนาคารคงไม่ยินยอม อาจต้องมีคำสั่งศาลมายื่นประกอบครับธนาคารจึงจะยินยอมได้ อย่างไงก็ต้องลองสอบถามธนาคารดูก่อนครับ

ในเรื่องลักษณะดังกล่าวนั้น ผู้พบเห็นพฤติการณ์ที่ไม่เหมาะสมก็สามารถร้องเรียนต่อต้นสังกัดของข้าราชการผู้นั้นได้ครับ แต่ในเรื่องการสอบสวนทางวินัยนั้นจะเข้มงวดระดับไหนก็คงต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆอย่าง (อันนี้ไม่อยากระบุโดยละเอียดครับ) อย่างไรก็ต้องลองทำหนังสือร้องเรียนต่อต้นสังกัดดู หากมีพยานรู้เห็นยืนยันได้ก็รวบรวมและจัดทำเอกสารที่มีลายเซ็นต์พยานชัดเจน หรือหากมีรูปถ่ายประกอบก็จะดีครับ ในส่วนข้ออ้างต่างๆก็เป็นเรื่องการแก้ตัวของเค้าซึ่งไม่เกี่ยวกับการร้องเรียนของเรา หากมีหลักฐานมากพออาจมีการตั้งคณะกรรมการขึ้นมาเพื่อสอบสวนเรื่องนี้ ในส่วนเรื่องการเรียนจบ/ลาออกก็ไม่เกี่ยวครับต้องดูในขณะความผิดเกิดครับ

ต้องไม่เกิน 50 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ครับ ส่วนใครจะกินเท่าไรแล้วเกินนั้นตอบไม่ได้ครับ เพราะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง ขนาดร่างกาย น้ำหนักก็มีผล อันนี้อาจต้องทดลองเพื่อให้รู้ระดับของตัวเองเอาเองครับ ส่วนโทษนั้นมีทั้งจำคุกและปรับครับ ส่วนใหญ่โทษจำคุกศาลจะให้รอลงอาญา และบำเพ็ญประโยชน์ ส่วนโทษปรับโดยมากที่ลดแล้วอยู่ที่ 5,000 บาทครับ โทษเต็ม 20,000 บาทครับ

จดทะเบียนซ้อนถือว่าการจดทะเบียนครั้งหลังเป็นโมฆะครับ อาจมีความผิดในข้อหาแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานได้ครับ เขตบางเขตก็อาจตรวจสอบได้แต่บางเขตที่อยู่ในพื้นที่ต่างหวัดหวัดอาจตรวจไม่ได้อันนี้ขึ้นอยู่กับฐานข้อมูลว่าสามารถออนไลนน์ได้หรือเปล่าครับ

หนี้กองทุนเพื่อการศึกษา กยศ.สามารถฟ้องร้องได้ครับ แต่ส่วนใหญ่จะฟ้องเป็นคดีแพ่งและสามารถยอมความกันในชั้นศาลได้ครับ ไม่ฟ้องเป็นคดีล้มละลายหรอกครับ เพราะคดีล้มละลายบุคคลธรรมดาต้องเป็นหนี้เกินกว่า 1 ล้านบาทครับ ส่วนเรื่องการยึดทรัพย์ก็อาจเป็นไปได้ แต่ก็ต้องหลังจากมีการฟ้องคดีแพ่งแล้ว และมีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้วนะครับ

การค้นตัว เป็นอำนาจของเจ้าหน้าที่ตำรวจนะครับ การหลีกเลี่ยงการถูกค้น ควรระมัดระวัง เพราะในกรณ้ต้องสงสัย ตำรวจอาจใช้อำนาจขอค้นได้ครับ การขัดขืนจึงอาจเป็นความผิดได้

ส่วนปืน ถ้าไม่มีทะเบียน หรือที่เรียกว่าปืนเถื่อนนั้น ผิดกฎหมายทุกกรณีครับ ครอบครองหรือพกพาไม่ได้เลย บทลงโทษค่อนข้างหนักครับ

สำหรับปืนมีทะเบียน ปกติกฎหมายห้ามมิให้บุคคลพก หรือพาอาวุธปืนไปในที่สาธารณะทุกกรณี คนที่จะพกหรือพาอาวุธปืนไปไหนมาไหนในที่สาธารณะได้ ต้องได้รับอนุญาตจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง โดยจะต้องมีใบอนุญาตให้พกอาวุธปืน ที่เรียกว่า "ใบ ป.12" ก่อนครับ

สำหรับหลักเกณฑ์การขอใบอนุญาตผมคงไม่นำมาเผยแพร่ในที่นี้นะครับ เป็นเรื่องของทางราชการในการวินิจฉัยอนุมัติตามแต่กรณีครับ

แต่การพาอาวุธปืนที่มีทะเบียนถูกต้องไปในที่สาธารณะ โดยไม่ได้รับอนูญาตให้พกปืน (มีแต่ใบ ป.4 ไม่มีใบ ป.12) มีบางกรณีที่พนักงานอัยการเคยมีแนววินิจฉัยสั่งไม่ฟ้องคดีไว้นั้น จะต้องเป็นกรณีที่การพกพานั้น เป็นกรณีจำเป็นเพื่อเคลื่อนย้าย หรือมีวิธีการแยกเก็บตัวปืน กับเครื่องกระสุน และ/หรือชุดแม็กกาซีนปืน แยกจากกันในลักษณะที่ไม่สามารถหยิบมาใช้งานได้ทันที เช่น การเก็บปืนไว้ที่กระโปรงท้ายรถ และแยกเครื่องกระสุนออกจากปืน เช่นนี้เป็นต้นครับ

ปืนเป็นอาวุธร้ายแรง การกระทำความผิดเกี่ยวกับปืน ศาลมักจะมีแนวคำพิพากษาลงโทษให้เข็ดหลาบโดยไม่รอลงอาญานะครับ

โดยปกติเขาจะโทรทวงเป็นรหลักครับ และจะติดตามทวงถามแบบถี่ๆ การฟ้องจะเป็นขั้นตอนหลังสุดแล้วครับ

ปกติบริษัทบัตรฯหรือธนาคารก็จะฟ้องในชั้นที่สุด คือ ติดตามทวงถามไม่ได้แล้วครับ

มีข้อควรรู้เรื่องบัตรเครดิต เกี่ยวกับระยะเวลาฟ้องคดีครับ

บัตรเครดิต มีอายุความฟ้องคดี 2 ปีนะครับ นับแต่ครบกำหนดชำระครั้งสุดท้าย

ส่วนบัตรประเภทอื่น เช่น บัตรผ่อนสินค้า มีลักษณะเป็นการกู้ยืม หรือซื้อสินค้าผ่อนส่ง อายุความฟ้องคดี จะเป็น 10 นะครับ

ในการซื้อผ่อนสินค้า ก็มีข้อควรรู้คือ กรรมสิทธิ์ในสินค้า จะยังเป็นของบริษัทอยู่นะครับ หากจ่ายไม่ครบ และกลายเป็นหนี้เสีย (ค้างชำระ) บริษัทบัตรผ่อนสินค้าเขาจะตามให้คืนทรัพย์ก่อนนะครับ ถ้าคืนสินค้าไม่ได้ เขาอาจจะแจ้งว่าจะดำเนินอาญาในข้อหายักยอกทรัพย์นะครับ ตรงหลายคนอาจไม่รู้

ขอให้มีสติในการใช้จ่ายผ่านบัตรทั้งหลายกันนะครับ ด้วยความห่วงใยครับ

ตามหลักกฎหมายแล้ว การยกให้ ไม่สามารถยกเลิกเพิกถอนได้ เว้นแต่เป็นไปตามที่กฎหมายบัญญัตินะครับ

การเพิกถอนการให้ หรือที่เรียกว่าการถอนคืนการให้นั้น กฎหมาย มีบัญญัติไว้เป็นหลักใหญ่ ว่า ผู้ให้ จะถอนคืนการให้ได้ เฉพาะแต่กรณีที่ผู้รับการให้ ได้ประพฤติเนรคุณแก่ผู้ให้เท่านั้นครับ

การประพฤติเนรคุณ จะเป็นกรณีใดบ้างนั้น คงต้องไปศึกษาจากแนวคำพิพากษาศาลฎีการเป็นสำคัญครับ แต่ที่เห็นได้ชัดและบัญญัติไว้เป็นกฎหมายลายลักษร์อักษร ตาม ป.พ.พ.มาตรา 531 คือ

?อันผู้ให้จะเรียกถอนคืนการให้เพราะเหตุผู้รับประพฤติเนรคุณนั้น ท่านว่าอาจจะเรียกได้แต่เพียงในกรณีดั่งจะกล่าวต่อไปนี้
        (1) ถ้าผู้รับได้ประทุษร้ายต่อผู้ให้เป็นความผิดฐานอาญาอย่างร้ายแรง ตามประมวลกฎหมายลักษณะอาญา หรือ
        (2) ถ้าผู้รับได้ทำให้ผู้ให้เสียชื่อเสียง หรือหมิ่นประมาทผู้ให้อย่างร้ายแรง หรือ
        (3) ถ้าผู้รับได้บอกปัดไม่ยอมให้สิ่งของจำเป็นเลี้ยงชีวิตแก่ผู้ให้ ในเวลาที่ผู้ให้ยากไร้และผู้รับยังสามารถจะให้ได้?

ข้อควรสังเกต

ไม่ใช่ว่าผู้ให้จะถอนคืนการให้ได้เสมอไปนะครับ กฎหมายยังได้บัญญัติเรื่องไม่สามารถจะถอนคืนการให้ เพราะเหตุเนรคุณได้ ตาม ป.พ.พ.มาตรา 535 อีกคือ

?การให้อันจะกล่าวต่อไปนี้ ท่านว่าจะถอนคืนเพราะเหตุเนรคุณไม่ได้คือ
        (1) ให้เป็นบำเหน็จสินจ้างโดยแท้
        (2) ให้สิ่งที่มีค่าภาระติดพัน
        (3) ให้โดยหน้าที่ธรรมจรรยา
        (4) ให้ในการสมรส?

ศึกษาไว้เพื่อเป็นความรู้นะครับ

คงแนะนำได้เพียงให้ตั้งเรื่องฟ้องหย่าครับ ส่วนจะยกเอาเหตุใดเป็นเหตุหย่า คงต้องสอบข้อเท็จจริงจากเจ้าตัวให้แน่ชัดอีกครั้งครับ

เหตุหย่าในเรื่องทิ้งร้างนั้น ดูจากข้อเท็จจริงที่เล่า อาจจะไม่เข้าเสียทีเดียวครับ เพราะถ้านำสืบตามพฤติการณ์ที่ว่ามานั้น กลับกลายเป็นฝ่ายชายที่แยกตัวออกมาเสียเอง จึงอาจถือไม่ได้ว่าฝ่ายหญิงทิ้งร้างนะครับ กรณีเช่นนี้ คงต้องไปใช้เหตุการสมัครใจแยกกันอยู่เกินกว่า 3 ปีครับ แต่การนำสืบพยานหลักฐานจะต้องมีหลักฐานฟังได้ตามสมควรว่าได้ตกลงสมัครใจแยกกันอยู่จริงๆนะครับ

การฟ้องคดีแบ่งมรดก ต้องดูรูปคดีก่อนนะครับ เพราะมักจะมีปัญหาเรื่องอายุความฟ้องคดีเกี่ยวพันอยู่ด้วย

ติดต่อผมทางโทรศัพท์ ที่เบอร์ติดต่อด้านข้างได้เลยครับ

สุนัขทำให้เกิคความเสียหาย เป็นเรื่องละเมิดในทางแพ่งนะครับ ไม่ใช่คดีอาญาที่จะเอาตำรวจมาจับได้ครับ

การกระทำผิดซ้ำคำเตือนซึ่งนายจ้างได้เตือนเป็นหนังสือแล้ว ถือเป็นความผิดร้ายแรงนะครับ นายจ้างเลิกจ้างได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยครับ

กรณีไม่ใช่ความผิดร้ายแรง ถ้านายจ้างด่วนเลิกจ้างโดยไม่ได้สอบสวนความผิด หรือเตือนเป็นหนังสือ นายจ้างก็น่าจะต้องค่าชดเชยครับ

ส่วนหนังสือเตือน ตามแนวคำพิพากษาที่ผ่านๆมา จะมีผลบังคับโดยประมาณ 1 ปีนะครับ แต่ไม่ใช่ระยะเวลาที่แน่นอน อาจขึ้นอยู่กับสภาพความผิดด้วยครับ

กฎหมายไม่ได้กำหนดจำนวนครั้ง หรือรูปแบบการเตือนด้วยวาจาไว้นะครับ ซึ่งก็แล้วแต่ระเบียบข้อบังคับของบริษัทแต่ละบริษัท ว่าจะกำหนดอย่างไร แต่ตามหลักกฎหมายแล้ว หากเป็นความผิดทั่วไปที่ไม่ร้ายแรง บริษัทอาจกำหนดให้เตือนด้วยวาจาก่อน และเตือนเป็นหนังสือในการกระทำความผิดซ้ำ และหากเตือนเป็นหนังสือแล้ว ยังทำผิดซ้ำอีก นายจ้างก็อาจเลิกจ้างได้เพราะเหตุทำผิดซ้ำคำเตือน โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยครับ จำนวนครั้งจึงไม่ใช่สาระของการเตือนนะครับ

แต่หากเป็นการกระทำความผิดร้ายแรง นายจ้างก็อาจเลิกจ้างได้ทันทีโดยไม่จำต้องจ่ายค่าชดเชยนะครับ

ความผิดร้ายแรงก็เป็นไปตามหลักในกฎหมายคุ้มครองแรงงานมาตรา 119 ซึ่งก็จะมีระบุอยู่ในระเบียบข้อบังคับการทำงานของแทบทุกบริษัทอยู่แล้วครับ

ตูมตาม
ผมนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่ร้านหน้าปากซอย เห็นตำรวจมาจับคนขายโดยไม่มีหมายค้นหมายจับอะไรเลยครับ หาว่าคนขายก๋วยเตี๋ยวค้ายา อย่างนี้ตำรวจทำได้หรอครับ คนขายเขากำลังทำมาหากินอยู่นะครับ แล้วก็อยู่ในบริเวณห้องแถวด้วย

ทนาย
ร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งมีลูกค้ากำลังนั่งรับประทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ ดังนั้นร้านก๋วยเตี๋ยวนี้จึงไม่ใช่เป็นที่รโหฐาน แต่เป็นที่สาธารณสถาน เมื่อเจ้าพนักงานตำรวจมีเหตุอันควรสงสัยว่าคนขายฯมียาบ้าไว้ในครอบครองอันเป็นความผิดต่อกฎหมาย เจ้าพนักงานตำรวจย่อมมีอำนาจค้นได้โดยไม่ต้องมีหมายค้น และหากตรวจค้นพบยาบ้าอยู่ในครอบครองของคนขายก๋วยเตี๋ยว การกระทำของคนขายฯ ก็จะเป็นความผิดซึ่งหน้า เจ้าพนักงานตำรวจย่อมมีอำนาจจับได้โดยไม่ต้องมีหมายจับ เช่นกัน การตรวจค้นและจับกุมจึงชอบด้วยกฎหมายครับ

ตอบข้อสอบถามครับ
1.กรณีทำงานเกินวันละ 8 ชั่วโมง ชั่วโมงที่เกินถือเป็นการทำงานล่วงเวลา ซึ่งมาตรา 24 พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน ได้กำหนดไว้ว่า ห้ามมิให้นายจ้างให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลา เว้นแต่ได้รับความยินยอมจากลูกจ้างเป็นคราวๆไป และการที่นายจ้างให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลา นายจ้างจะต้องจ่ายค่าล่วงเวลาให้แก่ลูกจ้างในอัตราไม่น้อยกว่า 1.5 เท่าของอัตราค่าจ้างต่อชั่วโมง ดังนั้นลูกจ้างมีสิทธิที่จะไม่ทำงานล่วงเวลาได้ครับ ในส่วนของค่าอาหารนั้นถือว่าเป็นสวัสดิการซึ่งนายจ้างจัดให้ ลูกจ้างจะรับหรือไม่ก็ได้ครับ
2.ในกรณีวันหยุดตามประเพณีนั้นนายจ้างต้องให้ลูกจ้างหยุดตามกฎหมาย แต่หากเป็นงานที่นายจ้างไม่สามารถให้ลูกจ้างหยุดตามประเพณีได้ ให้นายจ้างตกลงกับลูกจ้างว่าจะหยุดในวันอื่นชดเชยตามวันหยุดประเพณีหรือนายจ้างจะจ่ายค่าทำงานในวันหยุดให้ก็ได้ ซึ่งนายจ้างไม่มีสิทธิืที่จะบังคับลูกจ้างไม่ให้หยุดได้
3.กรณีเรื่องการเข้าอบรมซึ่งจัดตรงกับวันหยุดประจำสัปดาห์นั้น นายจ้างไม่มีสิทธิ์บังคับให้ลูกจ้างเข้าอบรมนะครับ หากมองว่าการอบรมเป็นส่วนหนึ่งของงาน (ขึ้นอยู่กับเนื้อหาการอบรมว่าเกี่ยวกับงานหรือไม่) นายจ้างต้องจ่ายค่าทำงานในวันหยุดให้แก่ลูกจ้างด้วยนะครับ
การจะทำอย่างไงเพื่อไม่ให้ถูกออกจากงานหากไปร้องต่อกรมแรงงานนั้น เป็นเรื่องที่ยากนะครับ อาจต้องมีแนวร่วมในการต่อรองกับนายจ้างและไปร้องที่กรมแรงงานหลายๆคน เพื่อให้ทางเจ้าหน้าที่กรมฯจัดไกล่เกลี่ย และหาข้อสรุปให้นายจ้างและลูกจ้างสามารถทำงานร่วมกันได้ ซึ่งนายจ้างอาจไม่กล้าเลิกจ้างในระหว่างการเจรจาไกล่เกลี่ย
จากการประเมินแล้วนายจ้างคุณค่อนข้างจะเอาเปรียบลูกจ้างอยู่มาก ลองพิจารณาว่าจะทำอย่างไรต่อไปนะครับ